Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: Η Υπερεθνική Ελίτ υπεύθυνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία που μπορεί να καταλήξει σε παγκόσμια σύρραξη
Ανακοίνωση του Μετώπου Κοινωνικής και Εθνικής Απελευθέρωσης Η Υπερεθνική Ελίτ υπεύθυνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία που μπορεί να καταλήξει σε παγκόσμια σύρραξη 1. Η σημερινή σφαγή στην Ουκρανία δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Αντίθετα, μπορεί να είναι το ξεκίνημα για μια γενικευμένη σφαγή. Δηλαδή, έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, όπως ανακριβώς χαρακτηρίζεται, αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για γενικευμένη σύρραξη μεταξύ κρατών-εθνών, όπως ήταν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. 2. Ο πόλεμος αυτός, όπως και οι προηγούμενοι στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι πόλεμος μεταξύ εθνών-κρατών, επειδή στη ΝΔΤ δεν υπάρχουν πια έθνη-κράτη με την έννοια της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, απλούστατα διότι στη ΝΔΤ δεν υπάρχει πια εθνική και οικονομική κυριαρχία. Για παράδειγμα, σε οικονομικές ενώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία ούτε με την τυπική έννοια, αφού τα Κοινοβούλια των χωρών-μελών απλώς επικυρώνουν τους νόμους που έρχονται από τις Βρυξέλλες οι οποίοι τυπικά μόνο συζητούνται στο Ευρωκοινοβούλιο, ενώ τις κύριες αποφάσεις τις παίρνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου επικρατεί βέβαια ο Γερμανο-Γαλλικός άξονας–γεγονός το οποίο ήταν βασικός λόγος που ώθησε τους Βρετανούς στο Brexit. 3. Η απουσία εθνικής κυριαρχίας στη ΝΔΤ έγινε φανερή ήδη από τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, όπου, όπως έδειξε ο Τάκης Φωτόπουλος ήδη από το 1999[1], είχαμε τον πρώτο πόλεμο της ΝΔΤ, όπως φανέρωνε, πρώτον, το γεγονός ότι ο πόλεμος διεξήχθη από ένα νέο ΝΑΤΟ του όποιου ο ρόλος δεν ήταν πια ο έλεγχος των Ευρωπαϊκών λαών, αλλά πολύ ευρύτερα, ο ρόλος του χωροφύλακα της ΝΔΤ. Στην πραγματικότητα, η επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και οι επακόλουθοι πόλεμοι της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) για τη «δημοκρατική αλλαγή» των μη αρεστών σε αυτήν καθεστώτων σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Αφγανιστάν και αλλού, έδειξαν τη ριζοσπαστική μετατροπή του ΝΑΤΟ ως του κύριου στρατιωτικού θεσμού της Νέας Πολιτικής Τάξης, η οποία συμπληρώνει τη Νέα Οικονομική Τάξη της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς. 4. Ακόμη χειρότερα, δεν υπάρχει πια οικονομική κυριαρχία για κανένα κράτος στον πλανήτη. Οι κύριες οικονομικές αποφάσεις σε μια διεθνοποιημένη οικονομία της Αγοράς δεν παίρνονται βέβαια από τα Κοινοβούλια, Κογκρέσα κ.λπ., ούτε βέβαια από τις δήθεν απρόσωπες «δυνάμεις της αγοράς», αλλά από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις που με τις αποφάσεις τους ρυθμίζουν τις τιμές αγοράς/πώλησης για κρίσιμα προϊόντα από τα οποία εξαρτάται η επιβίωση ολόκληρων λαών. Το γεγονός αυτό έγινε ιδιαίτερα φανερό με τη σημερινή τεχνητή κρίση, δηλαδή με τα εμπάργκο που επιβάλλονται σε σημαντικά προϊόντα από τα οποία εξαρτάται η διατροφή, η θέρμανση ή η κίνηση εκατομμυρίων πολιτών σε όλο τον κόσμο. Έτσι, επιβάλλονται τιμές οι οποίες δεν καθορίζονται βέβαια από τους παραγωγούς (δηλ. τους αγρότες ή τους εργάτες οι οποίοι τα παράγουν) αλλά από τα διεθνή Χρηματιστήρια, ενώ είναι έξω-οικονομικές αποφάσεις εκείνες που προσδιορίζουν τις τιμές πληρωμής, τον τρόπο πληρωμής κ.λπ.. Και αυτές σήμερα παίρνονται απευθείας από τις πολυεθνικές στη Δύση οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία. 5. Σήμερα, μάλιστα, πέρα από την απώλεια εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, δεν υπάρχει ούτε καν πολιτιστική κυριαρχία αφού το εάν μπορεί κάποιος να απολαύσει π.χ. τα αριστουργήματα της ρωσικής λογοτεχνίας ή της ρωσικής κλασικής μουσικής και του ρωσικού θεάτρου ή κινηματογράφου πρέπει να πάρει την «άδεια» των πολυεθνικών που κυριαρχούν στον πολιτιστικό τομέα και έχουν επιβάλει ανάλογες απαγορεύσεις μέσω της κρατικής εξουσίας που ελέγχουν–με βάση κριτήρια ξεκάθαρα πολιτικά. Φυσικά κάτι ανάλογο έκαναν και οι Γερμανοί ναζιστές, αλλά αυτοί το είχαν επιβάλει μόνο με την κρατική εξουσία και όταν οι λαοί πάλεψαν και κουτσούρεψαν αυτή την εξουσία έπαυσαν και αυτοί οι περιορισμοί, ενώ σήμερα, βέβαια, όπου τα πολιτιστικά αγαθά είναι «προϊόντα» με τις τιμές τους να καθορίζονται στη διεθνή αγορά, ακόμη και εάν δεν επέβαλαν εμπάργκο τα όργανα της Υ/Ε στις διάφορες χώρες, δεν θα μπορούσε κανείς να χαρεί τα πολιτιστικά προϊόντα χωρών των οποίων...
Read more