1. Ενώ η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) –δηλαδή η ελίτ των πολυεθνικών που κυβερνούν την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς– είχε καταστρώσει λεπτομερές σχέδιο για την εξόντωση των ανερχόμενων κινημάτων εθνικής κυριαρχίας στην Ευρώπη αλλά και γενικότερα, με στόχο την επιβολή της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μέσα από τον ολοκληρωτικό έλεγχο των πολιτικών και οικονομικών αλλά και των πολιτιστικών δομών (π.χ. στην Ευρώπη μέσα από την ΕΕ), τα λαϊκά κινήματα για την εθνική κυριαρχία «από κάτω» είχαν άλλες προτεραιότητες. Όχι μόνο στη Βρετανία με το Brexit αλλά και στην Ουγγαρία με τον Όρμπαν, και σήμερα ακόμη και σε διαφορές χώρες της Λατινικής Αμερικής που σηκώνουν κεφάλι απέναντι στο μονοπώλιο εξουσίας των πολυεθνικών, με τελευταία την προχθεσινή εκλογή αριστερού προέδρου, μετά από δεκαετίες, στην αμερικανοκρατούμενη Κολομβία, η οποία αποτελεί την 4η σε μέγεθος οικονομία της Λ. Αμερικής. Όμως, το δεύτερο ίσως πιο σημαντικό κτύπημα κατά της πρωτοκαθεδρίας των πολυεθνικών και της ΝΔΤ που έχουν επιβάλλει… ήρθε από τη Γαλλία. 2. Δηλαδή από τη χώρα για την οποία η Υ/Ε είχε επιφυλάξει «ειδική μεταχείριση», γνωρίζοντας πολύ καλά την επαναστατική της παράδοση. Χρησιμοποιώντας την πανίσχυρη Γαλλική μπουρζουαζία κατάφερε και επέβαλε για μια 5ετία το εκλεκτό της όργανο, τον Μακρόν (έναν άγνωστο τραπεζίτη μέχρι τότε!), ο οποίος δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει την πιο ωμή βία για να συντρίψει τα λαϊκά κινήματα που κατέβαιναν στους δρόμους (και δεν είχαν βέβαια καμία σχέση με την “Αριστερά” του «γλυκού νερού» τύπου Μελανσόν (ή αντίστοιχα σε εμάς… Τσίπρα!). Δεδομένης...