Ανακοίνωση του Μετώπου για την Κοινωνική και Εθνική Απελευθέρωση (ΜΕΚΕΑ) Κινήματα Εθνικής Κυριαρχίας, Brexit και… Ερντογάν Στην Ελλάδα, με τελευταία αφορμή τη «νέα» άλωση της Αγια-Σοφιάς, καλλιεργείται από διάφορους «εθνικιστές», «πατριδομάχους» κ.λπ. μια επικίνδυνη όσο και ανιστόρητη ιδεολογία ότι δήθεν κινδυνεύει η ίδια η ύπαρξή μας από τον νεο-Οθωμανισμό, τον παντουρκισμό κ.λπ. Και πράγματι ο Ερντογάν ισχυρίζεται τελευταία ότι αγωνίζεται για μια (ιστορικά ξεπερασμένη) αντίληψη εθνικής κυριαρχίας –και στο ίδιο πνεύμα έθεσε και το θέμα της Αγιασοφιάς, ερχόμενος (υποτίθεται) σε άμεση σύγκρουση με τη Δύση (που ακόμη και πραξικόπημα οργάνωσε εναντίον του!)[1]— και σε έμμεση σύγκρουση ακόμη και με τον σύμμαχό του Πούτιν, ο οποίος όμως βλέπει την εθνική κυριαρχία με τη σύγχρονη έννοια που ξεπερνάει τους ιστορικούς εθνικισμούς.[2] Ο Ερντογάν δηλαδή ταυτίζει το αίτημα για την εθνική κυριαρχία με έναν ανιστόρητο εθνικισμό που ανήκει στον 19ο-αρχές του 20ού αιώνα και όχι με τα σημερινά κινήματα κυριαρχίας που δεν είναι εθνικιστικά με αυτή την έννοια[3] αλλά απλώς με την έννοια του αγώνα κατά της πολιτικής, οικονομικής αλλά και πολιτιστικής αφομοίωσης που φέρνει η παγκοσμιοποίηση. Ο Ερντογάν δηλαδή αδυνατεί να καταλάβει ότι τον εθνικισμό του σήμερα δεν θα τον καταστρέψουν άλλοι παρόμοιοι εθνικιστές. Και αυτό γιατί δεν υπάρχουν πια παρόμοιοι εθνικιστές –εκτός αν θεωρούμε εθνικιστές τους μαϊμούδες-πατριδοκάπηλους τύπου Μητσοτάκη, Τσίπρα κ.λπ. οι οποίοι λειτουργούν απλώς σαν επιστάτες της Υπερεθνικής Ελίτ που (μέσω της ΕΕ) κυβερνά τον τόπο μας. Στην πραγματικότητα, τον εθνικισμό του θα τον καταστρέψουν οι ίδιοι οι συμπατριώτες του στην Κων/λη, την Άγκυρα κ.λπ. που έχουν αγκαλιάσει την καταναλωτική κοινωνία και την παγκοσμιοποίηση και θα του μείνουν στο τέλος μόνο οι “βαθείς” Τούρκοι της Ανατολίας κ.λπ. Ένδειξη της αδυναμίας του Ερντογάν ν’ αντιληφθεί τη νέα πραγματικότητα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (την οποία ακόμα και οι περισσότεροι μαρξιστές αδυνατούν ν αντιληφθούν αφού δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι σήμερα δεν μιλάμε πια απλώς για σύγκρουση κεφαλαίου με την εργασία στο εσωτερικό κάθε χώρας αλλά για σύγκρουση λαών ενάντια σε μια υπερεθνική καπιταλιστική ελίτ) είναι ότι νομίζει πως άμα θα δημιουργήσει κάποια οικονομική ευημερία, θα τον ακολουθήσει όλη η Τουρκία (γι’ αυτό και δεν τα βάζει ποτέ με την παγκοσμιοποίηση, το κεφάλαιο κ.λπ.)! Στην πραγματικότητα βέβαια όσο περισσότερο οι πολιτικές του αυξάνουν τους αστούς και ιδιαίτερα τους μεσοαστούς τόσο θ’ αφομοιώνεται περισσότερο η Τουρκία στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), μέσω μιας ισχυρής μεσοαστικής καταναλωτικής τάξης που ήδη δημιουργείται στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα οποία ήδη λειτουργούν σαν κέντρα της αντιπολίτευσης εναντίον του. Με άλλα λόγια, για ν’ αντιληφθούμε τη σημερινή πραγματικότητα της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που ανέτειλε εδώ και 5 περίπου δεκαετίες, θα πρέπει να πάμε πίσω στη διαδικασία που οδήγησε στην άνδρωση της Νέας Τάξης μόνο αφότου επέτυχε την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την καθιέρωση της μονοκρατορίας της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), η οποία σήμερα κυβερνά τον κόσμο. Εάν λοιπόν στα πλαίσια της παλαιάς Διεθνούς Τάξης που κατέρρευσε οριστικά με την ανάδυση των πολυεθνικών επιχειρήσεων που ελέγχουν σήμερα την παγκόσμια οικονομία[4] υπήρχαν ακόμη εθνικιστικές συγκρούσεις και πόλεμοι για να λύνονται οι εθνικές διαφορές, παρόμοιοι εθνικισμοί και πόλεμοι είναι αδιανόητοι σήμερα στη ΝΔΤ. Δηλαδή, στην προ της παγκοσμιοποίησης περίοδο η πολιτειακή μορφή του έθνους-κράτους ήταν κυρίαρχη και τα σύνορά τους ήταν συνεχώς υπό διαμόρφωση, ακόμη και στα πρώτα χρόνια μετά τον Β’ ΠΠ. Αντίθετα, στην περίοδο της ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τα έθνη-κράτη είναι υπό διάλυση, σε μια διαδικασία που ξεκίνησε μεν τυπικά η ΕΕ, αλλά συνεχίζεται και εκτός ΕΕ εφόσον ακόμα και όπου ακόμη εξακολουθούν να υπάρχουν κράτη-έθνη, στον βαθμό που είναι ενσωματωμένα στη ΝΔΤ, οι κυβερνήσεις τους μπορεί εύκολα ν’ ανατραπούν μέσω οικονομικών μηχανισμών. Επομένως, ακόμη και μια προσπάθεια αναβίωσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μπορεί ν’ ανατραπεί σε δύο 24ωρα με κατάλληλες κινήσεις στα χρηματιστήρια, τη μετακίνηση κεφαλαίων...